Matsuyama
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
10 November 2013 | Japan, Matsuyama-shi
De vorige keer dat ik schreef waren we in het plaatsje Beppu geëindigd. Voordat we hiervandaan doorreisden bezochten we eerst nog twee hellen. Een toepasselijke naam, aangezien een hel een kokende heetwaterbron is die zo’n beetje direct door het magma verwarmd wordt. Bij Beppu bezochten we een prachtige tuin waar twee van dit soort hellen liggen. Eentje had een brakke, donkerrode kleur, maar de ander was spectaculair azuurblauw. Erg mooi om te zien.
Hiermee kwam ons bezoek aan het eiland Kyushu ten einde en begaven we ons naar de ferry om over te varen naar het tweede eiland, Shikoku. Na een niet bijster spannende tocht van ruim 2,5 uur en nog bijna 2 uur met de bus kwamen we aan in Matsuyama, populatie iets boven de 500.000, waar ons volgende hotel op ons wachtte.
Deze stad is de oudste badplaats van Japan, waar onder andere het keizerlijke badhuis gevestigd is. Hier komen de Japanse royalty’s eens lekker het gele huidje weken. ’s Avonds hebben we ons flink verwend met goeie saté, waarbij de stokjes live voor ons boven de kooltjes geroosterd werden. Dankzij de sausjes had het toch een Japans tintje.
We hadden één dag om de stad te bezichtigen, dus we gingen al vroeg op pad. Sowieso staat het wekkertje altijd wel ergens tussen 7 en half 8, de dagen zijn goed gevuld. Maar goed, Matsuyama… eerste stop was het lokale kasteel. Na een redelijke klim via een doolhofachtig pad (waarbij de schuttersputjes en stenengooigaten constant boven je te zien zijn) kwamen we bij de kasteeltuin binnen de muren. Hier waren de herfstkleuren al goed te zien, wat goed bij de iets lagere temperatuur paste. Overdag was het met een graadje of 15 toch wat frisjes, hoewel we het in vergelijking met Nederland vast erg goed getroffen hebben… strakblauwe lucht en korte rokjes.
Het kasteel zelf was niet bijster imposant, Japanners zijn natuurlijk kleine mensjes. Wel stonden er een aantal puntgave samoeraiharnassen en wapenuitrustingen geëxposeerd, die wel aantoonden dat de samoerai geen kereltjes waren om mee te klooien. Ook zagen we een aantal van de houtverbindingen die gebruikt waren voor de constructie van het kasteel. Aangezien staal nog niet uitgevonden was waren dit heuse puzzeltjes, die eenmaal in elkaar geschoven de boel bij elkaar houden. Ook vroeger liepen hier al intelligente jongens rond. In de uitkijktoren hadden we nog een machtig uitzicht over de stad, met in de verte de bergen en de zee. Fantastisch.
In de middag bezochten we de stad zelf, waarbij we de diverse badhuizen hebben gezien en een boeddhistische tempel. Het is een soort stiltetuin met honderden beeldjes en tientallen schrijnen en altaars. Ook hangen er veel gongen en ratels om de goden aan te roepen. Het is allemaal een stuk uitgebreider dan in de shintoïstische schrijnen, maar op zich heeft het ook wel wat. Boeddhisten geloven dat je blijft reïncarneren tot je het perfecte, zondeloze leven hebt geleefd, waarna je wordt opgenomen in Boeddha. Het is dus maar de vraag hoeveel dat redden, een keertje zondig een zakje chips met een pilsje op dinsdagavond en het is gedaan.
Over de reis zelf zijn we trouwens zeer te spreken. Alles is tot in de puntjes geregeld en de bus brengt ons steeds tot op steenworp afstand van onze bestemming, dus je kan het maximale uit je dag persen. Tijdens de busreizen krijgen we prachtige verhalen te horen van onze reisleider Ben Steenkist. Hij woont al 22 jaar in Japan en weet alles te vertellen: bezienswaardigheden, geschiedenis, maar ook het dagelijks leven van de Japanner. We krijgen dus een heel compleet beeld van het land. Ben heeft alles goed in de hand (geholpen door het feit dat er maar weinig kneuzen in de groep zitten) en je kan echt op hem bouwen.
Bij het eten krijg je hier altijd onbeperkt water (of thee als het koud is) en rijst. De openbare faciliteiten zijn ook perfect, op de meest bizarre plaatsen staan drankautomaten waar je een koud of warm drankje uit kunt halen. Je trekt dus zo een hete bak (of in dit geval blik) pleur uit de automaat, die in sommige gevallen zelfs lekker te nomen is. Verder zijn de openbare toiletten vrijwel altijd schoon en zijn er best veel van (klein parkje met aan beide kanten een toilet, ik bedoel maar). Soms moet je wel in Franse stijl in een gat in de grond je ding doen, maar dan biedt het invalidentoilet meestal uitkomst. Dat rare symbooltje van een soort stoeltje op wielen kan ik natuurlijk niet lezen, vreemd Japans geschrift…
Volgende keer: de oversteek naar het ‘vaste land’ Honshu en vredesstad Hiroshima!
Hiermee kwam ons bezoek aan het eiland Kyushu ten einde en begaven we ons naar de ferry om over te varen naar het tweede eiland, Shikoku. Na een niet bijster spannende tocht van ruim 2,5 uur en nog bijna 2 uur met de bus kwamen we aan in Matsuyama, populatie iets boven de 500.000, waar ons volgende hotel op ons wachtte.
Deze stad is de oudste badplaats van Japan, waar onder andere het keizerlijke badhuis gevestigd is. Hier komen de Japanse royalty’s eens lekker het gele huidje weken. ’s Avonds hebben we ons flink verwend met goeie saté, waarbij de stokjes live voor ons boven de kooltjes geroosterd werden. Dankzij de sausjes had het toch een Japans tintje.
We hadden één dag om de stad te bezichtigen, dus we gingen al vroeg op pad. Sowieso staat het wekkertje altijd wel ergens tussen 7 en half 8, de dagen zijn goed gevuld. Maar goed, Matsuyama… eerste stop was het lokale kasteel. Na een redelijke klim via een doolhofachtig pad (waarbij de schuttersputjes en stenengooigaten constant boven je te zien zijn) kwamen we bij de kasteeltuin binnen de muren. Hier waren de herfstkleuren al goed te zien, wat goed bij de iets lagere temperatuur paste. Overdag was het met een graadje of 15 toch wat frisjes, hoewel we het in vergelijking met Nederland vast erg goed getroffen hebben… strakblauwe lucht en korte rokjes.
Het kasteel zelf was niet bijster imposant, Japanners zijn natuurlijk kleine mensjes. Wel stonden er een aantal puntgave samoeraiharnassen en wapenuitrustingen geëxposeerd, die wel aantoonden dat de samoerai geen kereltjes waren om mee te klooien. Ook zagen we een aantal van de houtverbindingen die gebruikt waren voor de constructie van het kasteel. Aangezien staal nog niet uitgevonden was waren dit heuse puzzeltjes, die eenmaal in elkaar geschoven de boel bij elkaar houden. Ook vroeger liepen hier al intelligente jongens rond. In de uitkijktoren hadden we nog een machtig uitzicht over de stad, met in de verte de bergen en de zee. Fantastisch.
In de middag bezochten we de stad zelf, waarbij we de diverse badhuizen hebben gezien en een boeddhistische tempel. Het is een soort stiltetuin met honderden beeldjes en tientallen schrijnen en altaars. Ook hangen er veel gongen en ratels om de goden aan te roepen. Het is allemaal een stuk uitgebreider dan in de shintoïstische schrijnen, maar op zich heeft het ook wel wat. Boeddhisten geloven dat je blijft reïncarneren tot je het perfecte, zondeloze leven hebt geleefd, waarna je wordt opgenomen in Boeddha. Het is dus maar de vraag hoeveel dat redden, een keertje zondig een zakje chips met een pilsje op dinsdagavond en het is gedaan.
Over de reis zelf zijn we trouwens zeer te spreken. Alles is tot in de puntjes geregeld en de bus brengt ons steeds tot op steenworp afstand van onze bestemming, dus je kan het maximale uit je dag persen. Tijdens de busreizen krijgen we prachtige verhalen te horen van onze reisleider Ben Steenkist. Hij woont al 22 jaar in Japan en weet alles te vertellen: bezienswaardigheden, geschiedenis, maar ook het dagelijks leven van de Japanner. We krijgen dus een heel compleet beeld van het land. Ben heeft alles goed in de hand (geholpen door het feit dat er maar weinig kneuzen in de groep zitten) en je kan echt op hem bouwen.
Bij het eten krijg je hier altijd onbeperkt water (of thee als het koud is) en rijst. De openbare faciliteiten zijn ook perfect, op de meest bizarre plaatsen staan drankautomaten waar je een koud of warm drankje uit kunt halen. Je trekt dus zo een hete bak (of in dit geval blik) pleur uit de automaat, die in sommige gevallen zelfs lekker te nomen is. Verder zijn de openbare toiletten vrijwel altijd schoon en zijn er best veel van (klein parkje met aan beide kanten een toilet, ik bedoel maar). Soms moet je wel in Franse stijl in een gat in de grond je ding doen, maar dan biedt het invalidentoilet meestal uitkomst. Dat rare symbooltje van een soort stoeltje op wielen kan ik natuurlijk niet lezen, vreemd Japans geschrift…
Volgende keer: de oversteek naar het ‘vaste land’ Honshu en vredesstad Hiroshima!
-
16 November 2013 - 10:32
Francina:
Het is weer fantastisch om te lezen!
Heb jij je blanke huidje nog laten weken ;) -
16 November 2013 - 11:12
Erwin:
Goeie shit amice! -
17 November 2013 - 00:13
Harry Ganzeveld:
Joost, blijf genieten en vooral van die rokjes! Jullie nog heel veel plezier, geniet van alles. Gaaf om zo op de hoogte te blijven. Groeten van je Pa. -
17 November 2013 - 00:13
Harry Ganzeveld:
Joost, blijf genieten en vooral van die rokjes! Jullie nog heel veel plezier, geniet van alles. Gaaf om zo op de hoogte te blijven. Groeten van je Pa. -
17 November 2013 - 00:14
Harry Ganzeveld:
Joost, blijf genieten en vooral van die rokjes! Jullie nog heel veel plezier, geniet van alles. Gaaf om zo op de hoogte te blijven. Groeten van je Pa. -
17 November 2013 - 11:34
Ina:
Leuk verslag. Vooral alle ervaringen met de toiletten lezen we met veel plezier.
Groetjes Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
